Ik ben bijna 60 jaar, maar om nou te beweren dat ik mezelf echt ken, is niet helemaal waar.

Tja, ik herken mezelf in de spiegel, ik weet ongeveer hoe mijn stem klinkt en ik herken die dingen die de hele dag voor mijn ogen bewegen.

Ooit heb ik eens gelezen dat ons innerlijk uit drie delen bestaat. Hoe we graag zouden willen zijn, hoe we onszelf zien en hoe anderen ons zien.

Hoe verder deze 3 uit elkaar liggen, des te meer iemand wordt gezien als een nagemaakte en zal daarom ook niet zo serieus worden genomen door de omgeving. Een heel goed voorbeeld is het personage David Brent uit de Engelse serie ‘The Office’. Daar liggen die drie delen zo ver uit elkaar dat het komisch en regelmatig genant wordt. Dat hebben de schrijvers goed gezien.

Hoe we graag zouden willen zijn, hoe we onszelf zien en hoe anderen ons zien. Hoe brengen we deze 3 zo dicht mogelijk bij elkaar? Hoe krijgen we het voor elkaar om zo dicht mogelijk bij onszelf te blijven? Hoe krijgen we het voor elkaar om als een ‘naturel’ persoon te worden gezien?